مارشال «ميشل ني » ترقي خود را در ارتش مديون انقلاب فرانسه مي دانست، زيرا از يك خانواده فقير بود. او در همه جنگهاي ناپلئون از جمله لشكر كشي به روسيه شركت داشت تا به درجه مارشالي رسيد.او یکی از ۱۸ ژنرال بزرگ دوره حکومت ناپلئون به شمار می رفت. او از جانب سربازانش سرخ چهره نامیده می شد .
پس از تبعيد ناپلئون به جزيره الب (تبعيد بار اول) در ارتش فرانسه ماند و حتي با دولت تازه فرانسه از در دوستي وارد شد زيرا كه به قول خودش سرباز بود و در خدمت ميهن.دولتهاي اروپايي كه ناپلئون را متفقا شكست داده بودند پس از تبعيد او به «الب» به افسران فرانسوي اخطار كرده بودند كه هر گونه كمك به ناپلئون و حمايت از او را «خيانت» تلقي خواهند کرد.طولي نكشيد كه ناپلئون به فرانسه بازگشت، پادشاه به خارج از كشور گريخت و افسران و سربازان و مردم به ناپلئون پيوستند.
دولتهاي متحد عازم جنگ با ناپلئون شدند و در «جنگ واترلو» در بلژيك اورا شكست دادند.مارشال ني در اين جنگ يكي از فرماندهان ارتش ناپلئون بود. وي پس از شکست واترلو حاضر به فرار به خارج نشد و هفتم دسامبر سال ۱۸۱۵ اورا به اتهام خيانت محاكمه و اعدام كردند.مارشال ني در دفاع از خود تنها يك جمله را بيان داشت كه سرباز كاري جز دفاع از وطن ندارد.
ازعمل خود عذر خواهي نكرد و هنگامي كه اورا در برابرجوخه آتش قرار دادند خودش به سربازان جوخه فرمان شليك داد و فريازد: هدف؛ قلب مارشال ني، شليك.فرانسويان با توجه به رفتار ميهندوستانه ب مارشال ني براي وي احترام فراوان قائلند و اورا يك قهرمان فرانسه و «شجاع شجاعان» مي خوانند.
