استان Meghalaya هند را پرباران‌ترین نقطه دنیا می‌دانند، طوری که در یکی از روستاهای آن به نام Mawsynram سالانه حدود ۱۱۸۰ سانتیمتر باران می‌بارد.(در مقام مقایسه میزان متوسط بارندگی در گیلان تنها ۱۸۰ سانتیمتر است که خود ۷ برابر میانگین بارش در ایران است.)

همین بارش زیاد باعث شده است که مردم در طول سال‌ها طولانی خود را با وضعیت تطبیق دهند، آنها از چترهای مخصوصی از جنس بامبو و برگ‌های موز استفاده می‌کنند که همه بدنشان را می‌پوشاند.یکی از جذابیت های این منطقه علاوه بر باران وجود پل‌هایی «زنده» از جنس ریشه درختان در این ناحیه است.

در طی قرن‌ها، ساکنان محلی یاد گرفته‌اند که چطور ریشه‌های درختان را در جهت مطلوب هدایت کنند، تا به تدریج با رشد آنها پل‌های درست شود که در طول زمان مستحکم‌تر شوند.طول بعضی از این پل‌های زنده به حدود سی متر هم می‌رسد و می‌تواند وزن پنجاه نفر و حتی بیشتر را هم تحمل کند.