در ۲۲ ژوئن سال ۱۷۵۶ حاکم بنگال که “سراج الدین” نام داشت تعدادی از نظامیان انگلیسی را که در جنگ شکست خورده بودند و با قول امان تسلیم شده بودند دستگیر کردو انها را زندانی کوچک زندانی ساخت.تعداد افرادی که در این زندان کوچک محبوس شده بودند متغیر اعلام شده اما بر اساس نوشته های افسر انگلیسی “هولول” که خود در این واقعه حضور داشت ۱۴۶ نفر را در یک زندان کوچک که نهایت ۵٫۵ متر در ۴٫۵ متر جا داشت زندانی کردند.
از آنجا که برخی از زندانیان را از سوراخی که در سقف بود به پایین و در زندان پرت می کردند انگلیسی ها به آن “سوراخ سیاه جهنم” می گفتند.این زندان ۲ پنجره کوچک داشت. و زندانیان برای رسیدن به هوا از سر و کول هم بالا می رفتند. یکی از زندانیان مبلغ ۱۰۰۰ روپیه به زندان بان ها رشوه داد تا انهارا به زندانی دیگر منتقل کنند. اما زندان بان ها می گفتند این کار عملی نیست.
برای بار دوم انها مبلغ ۲۰۰۰ روپیه رشوه را پیشنهاد کردند؛ اما کار از کار گذشته بود چون “سراج الدین” خوابیده بود و کسی جرات نمی کرد اورا از خواب بیدار کند.در نهایت زندان بانها از پنجره سعی کردند به زندانیان انگلیسی اب برسانند.فردا صبح با باز کردن در زندان ۱۴۶ نفر زندانی فقط ۲۳ نفر زنده مانده بودند. سراج الدین با دیدن جنازه ها احساس خاصی را بروز نداد.مورخان انگلیسی در تالیفات خود از این اطاق به عنوان «سوراخ سیاه جهنم» نام برده اند.
