اولین کسی که متوجه شد، می توان از بی سیم به عنوان یک وسیله ارتباطی استفاده کرد، “مارکونی ” ایتالیایی بود که بعدها به نام مخترع رادیو معروف شد. وی در سال ۱۸۹۵ اولین خبر رادیویی خود را به وسیله بی سیم در یک فاصله سه کیلومتری فرستاد. در ژوئن سال ۱۸۹۶ در لندن ، اولین ایستگاه تلگرافی بی سیم به کمک امواج الکترونیکی نمایش داده شد.
او در سال ۱۸۹۷ به ایتالیا برگشت و یک ارتباط بی سیم بین دو کشتی جنگی در یک مسافت ۱۲ کیلومتری ایجاد کرد و بالاخره در سال ۱۹۰۱ در تکمیل اختراع خود موفق شد، علائم بی سیم را از یک طرف اقیانوس اطلس یعنی از شهر “پل دو” در انگلستان به آن طرف اقیانوس اطلس ، شهر “سن ژان ” آمریکا بفرستد.مردم از اختراع مارکونی چنان به شور و هیجان آمده بودند که خواستار پخش صدای انسان از رادیو شدند، اما چون لامپ های رادیو ضعیف بود، سازندگان رادیو باید فکر بهتری می کردند.
به همین منظور در سال ۱۹۰۶ یک فیزیکدان آمریکایی به نام “دو فورست ” لامپ سه الکترونی را اختراع کرد که برای رادیو الکتریسیته خیلی قابل استفاه بود. بعد از آن “روبرت فون لیئن ” موفق به ساخت لامپ های قوی شد، این لامپ ها تحول بزرگی در زمینه دستگاه های الکترونیکی به وجود آوردند در سال ۱۹۱۰ برای اولین بار صدای موسیقی و آواز اپرای “متروپولتین نیویورک” در سراسر آمریکای شمالی شنیده شد.
در سال ۱۹۱۳ جمعی از دانشمندان سعی کردند که صدای موزیک در تمام نقاط جهان کاملا شنیده شود، ولی جنگ جهانی اول زحمات آن ها را بی نتیجه گذاشت .نیازهای نظامی در دوران جنگ ، استفاده از بی سیم را گسترش داد و در تاریخ ۱۱ نوامبر سال ۱۹۱۸ تلگراف بی سیم، نوید پایان جنگ را به همه جهانیان اعلام کرد. تاریخ شروع بهره برداری عمومی از رادیو در سال ۱۹۲۰ است. نخستین دستگاه های پخش منظم رادیویی در سال ۱۹۲۰ در انگلستان به کار افتاد و در سال ۱۹۲۶ اولین کنفرانس بین المللی رادیویی با شرکت ۲۷ کشور جهان ، در برلین برپا شد و آیین نامه مقررات ارتباطات رادیویی به تصویب رسید. رشد فزاینده رادیو و مخاطبانش ، آن را تبدیل به رسانه ای جمعی و فراگیر کرد. ارزانی بهای رادیوهای ترانزیستوری نیز به پیشرفت این رسانه در کشورهای توسعه نیافته کمک کرد. در هر حال در دنیا تقریبا یک میلیارد گیرنده رادیویی وجود دارد، یعنی برای هر چهار نفر یک گیرنده رادیویی موجود است.
