در پی وقوع رویدادی هولناک و عظیم، سیارک عامل انقراض نسل دایناسورها توانست کره زمین را به مدت ۱ سال و نیم در حالت تاریکی قرار دهد. این سیارک که با برخورد به زمین نسل دایناسورها را منقرض کرد، تغییرات بسیار زیادی را در زیستکره زمین به وجود آورد که بسیار هولناکتر از برخورد اصلی به شمار میرفت! در پی این برخورد عظیم، ذرات گرد و غبار به اتمسفر زمین پرتاب شد و تا ۱۸ ماه زمین را در تاریکی قرار داد. با وقوع این رویداد، فتوسنتز گیاهان با مشکلاتی جدی روبهرو شد و تا قرنها شرایط زمین را مختل کرد.
سیارک عامل انقراض دایناسورها دارای اندازه بسیار بزرگی در حدود ۱۰ کیلومتر بود که رویداد انقراض کرتاسه-پالئوژن (Cretaceous-Paleogene) را در پی داشت. دانشمندان با مطالعاتی دقیق بر لایههای غیرطبیعی سطح زمین و دهانه عظیم چیکشلوب (Chicxulub) در خلیج مکزیک (Gulf of Mexico) به این رویداد عظیم پی بردند. دانشمندان بر این باورند که دایناسورها معروفترین قربانیان در تاریخ کره زمین هستند و برخورد این سیارک عظیم موجب نابودی ۹۳ درصد از پستانداران زمین شد و اکثر گونههای حیات دیگر را نیز در معرض نابودی قرار داد.
البته باید توجه داشت که میزان تخریب گونههای حیات، تنها مختص به محل برخورد نیست! برخورد یک سنگ آسمانی که در اندازه ۱ کیلومتر یا بیشتر باشد، رویدادهای فاجعهآمیزی را در زیستکره زمین به وجود خواهد آورد. از جمله این فجایع میتوان به زلزلههای بزرگ، سونامی، فورانهای آتشفشانی و طوفانهای عظیم اشاره کرد. حتی پس از آنکه تمامی این پدیدهها کمرنگ شوند، اثرات آن تا هزاران سال نیز باقی خواهد ماند.
انقراض بسیاری از حیوانات بزرگ در زمین به محض برخورد این سیارک عظیم صورت گرفت. اما حیواناتی که در اقیانوسها و یا زیر پوسته زمین زندگی میکردند، توانستند از این فاجعه بزرگ جان سالم به در ببرند. دودههای ناشی از برخورد این سیارک، در فضای بالایی اتمسفر جمع شد و یک پوشش ضخیم را در اطراف سیاره قرار داد که مانع از رسیدن نور خورشید به زمین میشد. دانشمندان بر این باورند که به محض وقوع این برخورد عظیم، روشنایی خورشید از زمین رخت بربست و تاریکی آن را فرا گرفت. با گذشت زمان، روشنایی آسمان به آرامی حالت طبیعی خود را بازیابی کرد؛ اما نزدیک به ۱۸ ماه زمان لازم بود تا نور خورشید شرایط فتوسنتز دوباره برای گیاهان را فراهم آورد.
گیاهانی که پیشتر در پی این برخورد بزرگ جان سالم به در برده بودند، توسط تاریکی مطلق در زمین نابود شدند. از جمله آنها میتوان به فیتوپلانکتونها و موجودات تکسلولی حاضر در قسمت پایین زنجیره غذایی اشاره کرد. هنگامی که آنها به سمت نابودی رفتند، حیات در اعماق اقیانوسها نیز در معرض انقراض قرار گرفت که منجر به نابودی خزندگان دریایی غول پیکر مانند موساسوریان و نزدیکسوسمارسانان شد.
همزمان با رخت بر بستن دودههای گردوغبار از اتمسفر زمین، استراتوسفر زمین به شدت گرم و هوای نزدیک به زمین سرد شد. سپس آب به حالت منجمد درآمد و بیشتر گرد و غبار موجود بر روی زمین را پاکسازی کرد و این فرآیند در عرض چند ماه انجام گرفت.
باید توجه داشت که میزان گرد و غبار تولیدی حاصل از کاربرد بمبهای اتمی، بسیار کمتر از آن چیزیست که در انقراض دوره کرتاسه در اتمسفر زمین تجمیع شد. اما با این حال دودههای ناشی از چنین پدیدهای باز هم قادر خواهد بود شرایط اقلیم را به شیوه خاص خود تغییر دهد که از جمله آن میتوان به افت دمای سطح و افزایش دمای اتمسفر فوقانی و اثرات ویرانگر دیگر اشاره کرد.